కరోనా కాలం లో నేను -2

Lockdown 1.0 :-

• ఆ మర్నాడు అందరూ వాట్సప్ status లు పెట్టేదాక తెలియలేదు ఉగాది అని... హ్మ్..

• స్కూలు వాళ్ళు మాకో పని అప్పగించారు. ఒక్కో టీచరు బహుళ ఐచ్ఛిక ప్రశ్నలు తయారు చేయాలని. నాకేమో 4 వ తరగతి ఇంగ్లీషు, రేణు కేమో 4 వ తరగతి హిందీ వచ్చాయి. ఇద్దరం ఆ పనిని కొన్ని రోజుల్లోనే చేసేసాము.

• మొదట్లో రోజూ చపాతీ తినడం భయం వేసేది. ఆహార అలవాట్లు మారటం వల్ల ఏమైనా అవుతుందేమో అని.. కానీ త్వరగానే అలవాటు పడిపోయాను.

• మధ్య మధ్య లో పక్కింటి తెలుగు ఆంటీ.. రవ్వ కేసరి, గోంగూర పచ్చడి, దోశలు, ఆమ్లెట్, మామిడికాయ పులిహోర లాంటివి ఇస్తుండే వారు.. అప్పుడు అమ్మ గుర్తు వచ్చేది😞

• అప్పట్లో ఉత్తినే కన్నీళ్లు వచ్చేసేవి. చాలా డెప్రెషన్ లో ఉండేదాన్ని. మా స్కూల్లో ఒక సీనియర్ టీచర్ ఒకరోజు మెసేజ్ చేశారు.." ఏం మోహనా!! ఎలా ఉన్నావ్ ఎక్కడ ఉన్నావ్?" అని. ఆ మాత్రానికే చాలా సంతోష పడ్డాను. 

• నా ఫోన్ కి అసలు సిగ్నల్ యే ఉండేది కాదు. వాట్సప్ తప్ప ఇంకేం సరిగ్గా వచ్చేవి కాదు మరి. ఒక్క ఐదు ని|| వీడియోను ...అదీ 240p లో చూడటానికి 20 ని|| పట్టేది. అందుకే YouTube వాడటమే మానేశాను.

• ఒక రోజు రేణు వాళ్ళమ్మ గారు కాటుక తయారు చేశారు. దూది లో వేపాకు, వాము పెట్టీ దానికి ఆవ నూనె పట్టించి దాన్ని మండించారు. ఆ పొగకి వచ్చే మసిని పోగేయటమే...బాగుంది భలేగా..!!

Lockdown 2.0 :-

• TV లో lockdown పొడిగింపు మే 3 వరకు అనేసరికి ఇంచుమించు ఏడుపు ముఖమే అయింది. May 2 నుండి మాకు వేసవి సెలవులు. ఇంటికి వెళ్ళడానికి 2 న బయల్దేరే లా టికెట్ చేసుకున్నాను ఎప్పుడో! పైగా వేసవి కాలం కదాని 2AC తీసుకున్నా. ఇప్పుడది గోవిందా!!🙄 అసలు ఇంటికి వెళ్ళడం ను ఊహించ లేక పోయే దాన్ని. 

• మా స్కూలు పిల్లలకు ఆన్లైన్ క్లాసులు మొదలు పెట్టాం. అసలైతే ఏప్రిల్ 1 నుండి 2020-21 మొదలు అవ్వాలి. సగం నెల వృధా అయిపోయింది. వాట్సప్ ద్వారా సెక్షన్ల వారీ గ్రూపులు క్రియేట్ చేసి, చిన్న చిన్న వీడియో లు , వర్క్ షీట్లు లాంటివి పంపే వాళ్ళం. ఇదంతా వన్ వే నే...అటు నుండి స్పందన తెల్సుకునే వీలు లేదు. 

• ఒక రోజు సరదాగా ఇంటికి దగ్గర్లో నే ఉన్న ఇంకో మేడం ఇంటికి వెళ్ళాం నేను, రేణు. ఆ ఇంటి గలావిడ మా వంక అదోలా చూస్తూ "ఇప్పుడు రాకూడదు" అన్నది. ఇంత దారుణంగా తయారు అయ్యాయా పరిస్థితులు అని అనిపించింది అప్పుడు.

• మధ్యలో ఒకరోజు హాస్టల్ వార్డెన్ తనకు తానుగా ఫోన్ చేసి మే 1 నుండి తెరుస్తాను.. వచ్చేసెయ్ అంది. లాక్ డౌన్ పొడిగించినా పర్లేదు నువ్వొచ్చెయ్ అంది. చాలా ఆనందమేసింది. కానీ తర్వాత ఫోన్ చేసి మళ్లీ అడిగితే ...ఆ వీధి లోకి ఎవర్నీ రానివ్వకుండా వీధి మొదట్లో అడ్డంగా పెట్టిన బ్యారికేడ్ల ఫోటోలు పంపింది.🤕

Lockdown 3.0 :-

• లాక్ డౌన్ లో చిక్కుకు పోయిన వాళ్ళకి ఇంటికి వెళ్ళే అవకాశం ఉందని ప్రభుత్వం చెప్పడం తో దానికి సంబధించిన email address లకు emails పంపాను. Stranded citizen కింద ఇంకా మన స్పందన సైట్ లోనూ , తమిళనాడు కు సంబంధించిన సైట్ లోనూ రిజిస్టర్ కూడా చేశాను. ఏమైనా రైళ్లు, బస్సులు లాంటివి వేస్తారేమో అని పిచ్చి ఆశ...🥺

• ఎంత కాలం ఇలా ఒకరింట్లో ఉంటాం...అని ధైర్యం చేసి మా హాస్టల్ దగ్గర్లోని ఇంకో కేవీ లో పని చేసే తెలుగు అమ్మాయి గౌతమి ఇంటికి వెళ్ళిపోయాను. ఆరోజు సైకిల్ లో గాలి లేకపోయినా కష్టపడి మెల్లగా వచ్చేసాను. గాలి కొట్టిద్దాం అంటే ఏం షాపులు లేవాయే. మధ్యలో ఎక్కడైనా ఆపుతారేమో అని చాలా భయపడ్డాను..కానీ ఏం కాలేదు.

• ఆ నాలుగు జతల బట్టలతో నే గడపటం చాలా చిరాగ్గా అనిపించేది. ఇలా ఎంత కాలమో అర్ధమయ్యేది కాదు. చివరికి ఇంటికి వెళ్ళలేక పోయినా పర్వాలేదు.. హాస్టల్ తీస్తే చాలు అనుకునేదాన్ని. 

• కార్ అద్దెకి తీసుకుని TN epass కి అప్లై చేసుకోవచ్చు అని తెలిసింది. నేనేమో ముందు జంకాను. ఒక్కదాన్నే కార్లో ఎలా వెళ్ళడం అని. గౌతమి వాళ్ళు విజయనగరం వెళ్ళాలి. పోనీ వాళ్ళు వెళ్ళినా నేను ఒక్కదాన్నే ఇక్కడే ఉండొచ్చు లే అనుకున్నాను.

• మా తెలుగు కేవీ టీచర్స్ వాట్సప్ గ్రూప్ ద్వారా ఇద్దరు కన్యాకుమారి నుండి తెలంగాణా వెళ్తున్నారు అని తెలిశాక నమ్మకం కుదిరింది. వెళ్ళాలనే కోరిక పెరిగింది. దగ్గర్లోని ఒక ప్రైవేట్ ట్రావెల్స్ వాళ్ళతో మాట్లాడి బండి నంబర్ తీసుకుని epass కి అప్లై చేశాం. వాళ్ళేమో విజయనగరం కి, నేనేమో పాలకొల్లు కి. ఆ మర్నాడు లేచేసరికి పాస్ వచ్చినట్టు sms వచ్చింది. ఇక నా ఆనందానికి అవధులు లేవు.🤩

• బయల్దేరే ముందు రోజు హాస్టల్ కి వెళ్లి నా బట్టలు అవీ సర్దేసుకుని తెచ్చేసుకున్నా. 49 రోజులు సెలవులు కదా .(అప్పటికే వారం రోజులు వృధా) కారే కదా అని ఎక్కువగా నే luggage తయారు చేశా.

• లాక్ డౌన్ లో చెన్నై లో ఉన్నంత కాలం నా స్నేహితులైన జలుబు, జ్వరం రాలేదు. చాలా భయ పడేదాన్ని .. ఎక్కడేం తేడా చేసి ఏం పట్టుకుంటుందో అని..కరోనా అంటే అంత భయం ను సృష్టించారు మరి..!

ఎన్నాళ్ళో వేచిన ఉదయం : మే 8

డ్రైవర్లను పొద్దునే 4 కే రమ్మన్నాము. ఫోన్ కి వచ్చిన pass print తీసి కార్ ముందు అద్దం మీద అంటించాము. నేను మాస్క్..ఇంకా దాని పైన ముఖం అంతా స్కార్ఫ్ తో కప్పేసాను. రెండు నీళ్ల సీసాలు, రెండు డ్రింక్ సీసాలు, బిస్కెట్స్ ప్యాకెట్లు ఇవన్నీ ముందే సర్ది పెట్టుకున్నా….కానీ ఏం తినలేదు ఇంటికి వెళ్ళేదాకా...ఆరార గా ఆ డ్రింక్..నీళ్ళు మాత్రమే తాగాను. అసలు ఇలా ఇంటికి వెళ్ళ గల్గుతాను అని కల్లో కూడా ఊహించలేదు. 

దారిలో ఎన్ని చెక్ పోస్టులు ఉన్నాయో! ప్రతీసారి దిగి అక్కడికి వెళ్ళడం...పేరు..ఫోన్ నంబర్.. బండి నంబర్..ఎక్కడి నుండి ఎక్కడికి ఇవి రాసుకోవడం...ఇంకా నెల్లూరు లో సరిహద్దు మొదట్లో నే థర్మల్ స్క్రీనింగ్ చేశారు. దారంతా లొకేషన్ ఆన్ లోనే పెట్టాను. డాడీ నన్ను ట్రాక్ చేస్తుండేవారు. అలా పొద్దున 5 కి బయల్దేరితే సాయంత్రం 5 అయింది వచ్చేసరికి.. అలా..సుమారు నాలుగు నెలల తర్వాత ఇంటి ముఖం చూసే అదృష్టం దక్కింది...🏠👨‍👩‍👧‍👧