నాతో సైకిలు ఎక్కుతారా..??🚲

 ముందుగా మీకు మీ కుటుంబ సభ్యులందరికీ నూతన సంవత్సర శుభాకాంక్షలు..🥳

Google image

ఈనాటి ఈ బంధమే నాటిదో..ఈనాడు పెనవేసి ముడి వేసెనో.. ఓ..🎶 నాకూ..సైకిల్ కూ ఉన్న అనుబంధం ఈ నాటిది కాదు. నాకు 6-7 ఏళ్లు అప్పటి ది. చిన్నప్పుడు ఏం చేసే వాళ్ళమో తెలుసా.. సైకిల్ పక్కనే చతికిలబడి బుల్లి బుల్లి చేతులతో పెడల్ ను గిరగిరా తిప్పే వాళ్లం కదా. ఇలా చేయటం ఎంత సరదా ఇచ్చేది అంటే మాటల్లో చెప్పలేం. సరిగా తిప్పక పోతే సైకిల్ మీద పడే అవకాశాలు కూడా లేకపోలేదండొయ్..

కాస్త పెద్దయ్యాక... ఈ పని అందరూ చేసే ఉంటారేమో! స్టాండ్ వేసి ఉన్న నాన్నగారి సైకిలు పెడల్స్ మీద మన కాళ్ళు వేసి డెక్కుతుంటే (అలా తొక్క డాన్ని మా వైపు డెక్కడం అంటారు) వెనుక చక్రం తిరిగేది. ఆ మాత్రం దానికే సైకిల్ తొక్కడం వచ్చేసిందోచ్ అని బీరాలు పోయేవాళ్ళం. 😆

అద్దె సైకిళ్ళ జమానా.. మా ఇంటికి పక్కనే సైకిల్ షాప్ అంకుల్ ఉండేవారన్నమాట. వాళ్ళ ఇంటి దగ్గరే కొన్ని సైకిళ్లు పెట్టుకొని అద్దెకి ఇస్తుండేవారు. అందులో రకరకాల సైకిళ్ళు ఉండేవి. మొదటివి బుల్లి సైకిళ్ళు.. ఇవి మాలాంటి పిల్లకాయలు తొక్కుకునేవి. రెండో వి కొంచెం పెద్ద సైకిళ్లు.. ఇవి కాలేజీలకు వెళ్లే కుర్రకారు తొక్కేవి. మూడో రకం పే..ద్ద సైకిళ్లు.. ఇవి పెద్ద వాళ్ళు తొక్క గలిగేవి. 

ఆ బుల్లి సైకిళ్ల లో మళ్లీ.. అక్కడ రెండే ఉండేవి. ఒకటేమో చిన్నగా ఉండి, వెనకాల టైర్ కి అటూ ఇటూ ఇంకో రెండు చిన్న చిన్న చక్రాలు ఉండేవి పడిపోకుండా. ఇంకోటి దీనికంటే కొంచెం పెద్దగా ఉండి, అలాంటి చక్రాలు ఉండేవి కాదు. ఆ అంకుల్ గంటకి ఐదు రూపాయల చొప్పున అద్దెకు ఇచ్చే వారు. ఎప్పుడు చూసినా ఆ బుల్లి చక్రాల సైకిలు దొరికేదే కాదు..😏 అందుకే మా చెల్లి నేను ఆదివారాలు పొద్దున్నే లేచి ఆ సైకిల్ కోసం వెళ్ళేవాళ్ళం. మా ఇంటి ఎదురుగా గ్రామ దేవత గుడి ఉండేదన్నమాట. గుడి చుట్టూ చాలా ఖాళీ స్థలం కూడా ఉండేది. అక్కడికి పోయి సైకిల్ పై తెగ తిరిగే వాళ్ళం వంతుల వారీగా. ఇంకో చక్రాలు లేని సైకిల్ కూడా తొక్కాలని ఉండేది కానీ భయం వేసేది. దాన్ని మేం అద్దెకు తీసుకున్న దాఖలాలే లేవు. 

నేను నాలుగో తరగతిలో ఉన్నప్పుడు డాడీ, ఎవరో పాత సైకిల్ అమ్మే స్తుంటే దాన్ని తీసుకుని ఇంటికి తెచ్చారు మేము నేర్చుకుంటామని. ఇదే ఆ సైకిల్. మిస్ ఇండియా.. దాని హ్యాండిల్స్ మన వైపు వంగి ఉంటాయి. అలా ఉండటం నాకు అంతగా నచ్చేది కాదు. కానీ నేర్చుకోవడానికి ఏదైతేనేం..

ఇదే నా మొదటి సైకిలు..కాకపొతే చెప్పాగా..హ్యాండిల్స్ వంగి ఉండేవి..(Google image)

చిన్నప్పుడు మనందరినీ ఇలాగే భయపెట్టి ఉంటారు కదా...మోచిప్పలు కొట్టుకోకుండా సైకిల్ తొక్కడం నేర్చుకోలేం అని. నాకు మరి ఆ రేంజ్ లో దెబ్బలు తగలలేదు కానీ.. తగిలేవి. చాలాసార్లు సైకిల్ పై నుండి పడ్డాను. తుప్పల్లోకి పోనిచ్చేసాను. రోడ్డుమీద అనుభవాలు వేరేగా ఉండేవి లెండి. చెప్తా ముందు ముందు. రోజూ స్కూల్ నుండి రావడం, సైకిల్ వేసుకొని ఖాళీ రోడ్లోకి పోవడం ఇదే పని. 

హ్మ్.. మొత్తానికి తంటాలు పడి పడి.. సైకిల్ ను ఐదో తరగతి లో కి వచ్చేసరికల్లా నేర్చుకో గలిగాను. చెల్లి కూడా నాతో పాటు నేర్చేసుకుంది. కానీ.. దానికంటే నేను రెండు ఆకులు ఎక్కువే చదివాను. అదేంటి అంటారా.. డబల్సు తొక్కడం. అదేనండి.. వెనకాల ఇంకొకరిని కూర్చోబెట్టుకొని తొక్కడం. హహహ.. డబల్సు తొక్కే మొదట్లో ఎవరో సలహా ఇచ్చారు. స్కూలు బ్యాగు వెనకాల పెట్టుకొని తొక్కితే ఈజీగా వస్తుందని. అది బాగానే పనిచేసిందనే చెప్పుకోవాలి..🤷 

హా... ఒకసారి ఏమైందంటే........ నా ఐదో తరగతి లోనూ, చిన్నా ఐదో తరగతి లోనూ నవోదయ పరీక్ష రాసేందుకు కోచింగ్ కి వెళ్ళే వాళ్ళం. అది మాకు కొంచెం దూరమే. నేను అప్పుడప్పుడూ సైకిల్ వేసుకెళ్ళే దాన్ని. అమ్మ వాళ్లకి భయం కొద్దీ ఇచ్చేవారు కాదు. చీకట్లో రోడ్డుమీద తొక్కడం కష్టమని. వెళ్లడం కోసం రోడ్డు దాటాల్సి వచ్చేది. అలాగే ఒక రోజు రోడ్డు దాటుతుండగా, సడన్ గా బైక్ మీదకి వచ్చేయడంతో భయమేసి సైకిల్ వదిలేసే సరికి అది కాస్తా.. నన్ను కింద పడేసింది. మోకాళ్లు కొట్టుకుపోయాయి. పైగా శీతాకాల మేమో.. చాలా నొప్పి వేసింది. ఇంట్లో ఇలా పడ్డా అని చెప్పలేదు. చెప్తే తెలుసుగా ఏమవుతుందో. మనల్ని తిరిగి తిడతారు, జన్మలో సైకిల్ మళ్లీ ఇవ్వరు. అందుకే గప్ చుప్ గా ఉండిపోయా. 🤫

ఆ దెబ్బ మానుతున్న రోజుల్లో ఊరికే స్నేహితులతో కలిసి సైకిల్ తొక్కాము. నేనేమో చిన్నా ను వెనుక ఎక్కించుకున్న. అప్పుడు ఏమైందంటే.. అది కొంచెం ఇరుకు రోడ్డు అన్నమాట. ఇంకో పిల్ల నాకు దగ్గర కంటా వచ్చేయడంతో మా సైకిళ్ళ హాండిల్సు ఒకదానిమీద ఒకటి వచ్చి అందరం కింద పడి పోయాం. ఇక చూస్కోండి. నేను ఆరోజు మంచి పరికిణీ వేసుకున్నాను. అప్పుడప్పుడే తగ్గుతున్న దెబ్బ కాస్తా.. రాచపుండు లా తయారైంది. ఈసారి రక్తం కూడా వచ్చింది. ఆ దెబ్బతో కొన్నాళ్లు కోచింగ్ కి ఆటోలో వెళ్ళే దాన్ని. 🤕😵

తర్వాత నేను 6, చిన్నా 5 చదువుతున్నప్పుడు, దాన్ని ఒక్క దాన్నే కోచింగ్ కి పంపడానికి భయమేసి, అక్కగారి హోదాలో నేనే సైకిల్ పై తీసుకెళ్లి తీసుకు వచ్చే దాన్ని. అస్తమానం కోచింగ్ అంటుంది, స్కూలు సంగతి ఏంటి అనుకుంటున్నారా.. మా స్కూలు మాకు పక్కనే అండి. ఇలా వెళ్లి అలా వచ్చేవాళ్ళం. 'ఇంటర్బెల్లు' (interval+bell😜) లో కూడా ఇంటికి వచ్చే వాళ్ళం అప్పట్లో. ఈసారి పాత సైకిల్ తో పాటు కొత్త సైకిల్ కూడా వచ్చి చేరింది. నా కోసం అప్పుడు డాడీ కొన్నారు. తర్వాత ఆ పాత మిస్ ఇండియా షెడ్ కి వెళ్ళిపోయింది. ఈ కొత్త సైకిల్ కి హ్యాండిల్స్ ఇంచక్కా నిదానంగా ఉండేవి. ఈ సైకిల్ తోనే నాకు అనుబంధం ఎక్కువ. 

నా సైకిలు ఎరుపు రంగులో ఉండేది..(Google image)

హైస్కూల్లో ఎనిమిదో తరగతి లో చేరాక ఎక్కువగా వాడే దాన్ని. స్కూలు, ఇంటికి కిలోమీటర్ దూరంలో ఉండేది. అలా పదో తరగతి దాకా ఆ సైకిల్ నన్ను మోసింది. ఇక్కడ ఒక అసందర్భ ప్రేలాపన ఒకటి చెప్పాలనిపిస్తుంది. అంటే మరీ అసందర్భం అని కాదు కానీ .. మనకి ఈ జీవితంలో అతి వేగంగా సైకిల్ తొక్కిన సందర్భం అంటూ ఒకటి ఉంటే నాకదన్న మాట..😛

ఆరోజు మా లెక్కలు సారు గారి అమ్మాయి పెళ్లి. మమ్మల్ని కూడా పిలిచారు. నేను, నా ఫ్రెండు పెళ్లి భోజనం చేసి, సైకిల్ మీద బయల్దేరాం. ఇద్దరము గాగ్రాలు వేసుకున్నాము. అవి వేసుకుని సైకిల్ తొక్కడం కొంచెం కష్టమే. సగం దూరం వచ్చాక బైకు మీద ఇద్దరు కుర్రాళ్ళు మా వెంట పడ్డారు 😤 మేమిద్దరం ఎటు వెళ్తే అటే వస్తున్నారు. హార్ట్ బీట్ పెరిగింది ఇద్దరికీ. అలా కాదని.. రూట్ మార్చేసి మేము సందుల్లోంచి ఇళ్లకు చేరుకున్నాం. అప్పుడే చాలా స్పీడ్ గా సైకిల్ తొక్కినట్టు గుర్తుంది నాకు. 😟

టెన్త్ తర్వాత నా సైకిలు అలాగే మూలన పడి ఉండేది. దానికి మోక్షం మళ్లీ రెండేళ్ల తర్వాత అంటే నేను డి .ఎడ్ చదివేటప్పుడు కలిగింది. అప్పుడు కాలేజీ మూడు కిలోమీటర్ల దూరంలో ఉండేది. తప్పింది కాదు. బస్సులో వెళ్లడం నాకు సుతరామూ ఇష్టం లేదు. ట్విస్ట్ ఏంటంటే మా యూనిఫామ్ చీర కదా... చీర కట్టుకొని సైకిల్ తొక్కడం. దానికి నేను ఏం చేసే దాన్ని అంటే.. యుద్ధానికి సిద్ధమయ్యే వాళ్ళు కవచాలు అన్ని ధరించినట్టు నేను... చీర కుచ్చిళ్ళు చెదిరిపోకుండా కింద ఒక పిన్ను పెట్టేదాన్ని... ముఖానికి స్కార్ఫ్ కట్టే దాన్ని... తొక్కడం ఎలా అంటే.. కుడి చేత్తో హ్యాండిల్... ఎడమచేతితో కుచ్చిళ్ళు.. చైన్ లోకి చీర వెళ్ళిపోకుండా అన్నమాట. అయినా రెండు మూడు సార్లు అలా జరిగి చీరంతా ఆయిల్ మరకలు అంటించాను లెండి😩 అప్పట్లో ఈ బాధలన్నీ పడలేక చాలాసార్లు డ్రెస్ వేసుకొని పోయేదాన్ని. ఏదో ఒక వంక చెప్పేదాన్ని టీచర్స్ అడిగితే. లేకపోతే చీర యూనిఫామ్ ఏంటో...🤦🤦 ఆ చదువులో గిట్టనిది ఏమైనా ఉంటే అదే. కథ పక్కదోవ పడుతుంది కదా.. సరే సరే వెనక్కి వచ్చేద్దాం..

మళ్లీ సైకిల్ కథ ఎక్కడ మొదలైంది అంటే.. నేను కేవీ లో చేరాక. చేరిన నెల కే మిస్స్ ఇండియా పెటల్ కొనుక్కున్నాను. చాలామంది అన్నారు.. స్కూటీ కొనుక్కోవచ్చు కదా అని. కానీ సైకిల్ తొక్కటం ఆరోగ్యానికి మంచిది అది ఇది అని అనను కానీ, లైసెన్సు లేకపోవడం, స్కూటీ నడపడం రాకపోవడం వల్ల అప్పట్లో స్కూటీ జోలికి పోలేదు. పిల్లలతో పాటు నేను కూడా సైకిల్పై రావడం చూసి అందరూ వింతగా చూసేవారు. హేహే 🤭

ఇదే అన్నమాట..నా ప్రస్తుత సైకిలు(Google image)

అదన్నమాట నా సైకిల్ కథ. మొన్న వింటర్ బ్రేక్ లో నేను కూడా స్కూటీ నడపడం నేర్చుకున్నాను లేండి 🥴

P.S : అసలు ఈ టపా వేయడానికి చాలా తంటాలు పడాల్సి వచ్చింది. టైప్ చేసి ప్రివ్యూ చూస్తుంటే అంతా గజిబిజి గా వస్తుంది పేజీ. టెంప్లేట్ లో సమస్య ఏమో అని మార్చి కూడా చూసాను. కానీ నాకు ప్రస్తుతం ఉన్న టెంప్లేట్ చాలా ఇష్టం. మార్చడం నచ్చలేదు నాకు. ఇలా కాదని..అదంతా delete చేసి మళ్లీ కొత్త టపాలో ఇదంతా రాశాను. ఇప్పుడు బాగానే వస్తుంది. ఈ ప్రక్రియ అంతా అయేసరికి గంట పైనే పట్టేసింది.😩మీకు ఈ template ఎలా అనిపించింది.. కామెంట్లలో చెప్పండే..టాటా